Kategori Sınırlar - Disiplin

Ebeveyn olmak karmaşık bir iştir ve kimse bizi ebeveyn olmak için eğitmez. Çocuk sahibi olmak, yetişkinlerin şüpheler, belirsizlikler, yanlışlıklar vb. İle yaşaması anlamına gelir. İzinsiz giriş ve çevrenin fikirleriyle uğraşmak zorunda kalmanın dışında. Çocuklarımızı eğitmek, elimizden gelenin en iyisini yapmak istediğimiz bir mücadeledir.

Çocuklarımızı ne zaman terbiye etmeye başlayabiliriz? Birçok ebeveyn, bebeklerinin belirli kuralları öğrenemeyeceğini veya bunlara uyamayacağını düşünür ve evde kuralları uygulama konusunda rahatlar. Çocuk 4 ya da 5 yaşındayken durumu kontrol altına almıştır ve tutumunu ya da davranışını değiştirmek daha zordur.

Pek çok ebeveynlik tarzı vardır: saygılı ebeveynlik, pozitif ebeveynlik, demokratik ebeveynlik, otoriter ebeveynlik vb. Bu sefer yoğun ebeveynlik hakkında daha çok şey öğrenmeye odaklanacağız, çünkü onun hakkında daha çok şey duyuyoruz. Yanlış kullanıldığında, bu çocukların aşırı yüklenmesine (ve bununla birlikte anksiyete ve stres sorunlarına) neden olabilir, bu yüzden size yoğun ebeveynlikten yararlanmanız ve tüm avantajlarından yararlanmanız için bazı anahtarlar veriyoruz.

Çocuklarımızla karmaşık anları yönetmeye gelince, bazen çaresiz kalabilir ve işimize, oyuna giren çocuklar için ödüller ve cezalarla destek verecek harici temsilciler arayabiliriz. Pozitif Disiplin, çocuklarımızı ödüllendirip cezalandırmamak için hangi saygılı alternatifleri önerir ve hangilerini ebeveyn olarak dahil edebiliriz?

Erkeklerin ve kızların kendi mutluluklarını tam anlamıyla geliştirmek için sınırlara ihtiyaçları vardır. Ve bu, kuralların yanı sıra, duygusal refahları ve etkileşimde bulunacakları diğer insanlar için temeldir. Daha sonra, olumlu disiplinden, yani nezaket ve kararlılıktan çocuklar için sınırlar belirlememize yardımcı olacak bir dizi ipucunu analiz edeceğiz.

Birçok anne-baba çocuklarına hayır demekte zorlanır, ancak bu, birlikte iyi bir aile hayatı için gerekli bir şeydir. Değerlerden sınırlar koymak, gerçeğin kendisinden değil, çocuğu sürekli kınamalarla boğmaktan kaçınır, aynı zamanda çocuklar için sınırlar koymak, güvenliklerini teşvik eder ve özgüvenlerini geliştirir.

Karşılıklı saygı, sevgi, sınırlar, denge, empati, disiplin ... Çocuklarımızın eğitimini oluşturan kelime dağarcığında eksik olamayacak bazı kelimeler vardır. Hepsini birleştirmek ve en iyi ebeveynliği oluşturmak çok karmaşık bir iştir (ve her gün öğrendiğimiz bir görev), ancak çok zenginleştiricidir.

Pedagoglar, psikologlar ve özellikle öğretmenler bir konuda hemfikir ise, o da erkeklerin ve kızların açıkça tanımlanmış kurallara ve sınırlara sahip olmaları gerektiğidir. Bu onlara yolu gösterir ve o yolda hiç tökezlemeden nereye hareket edebileceklerini ve ne kadar ileri gitmeleri gerektiğini bilmelerini sağlar.

Tüm ebeveynleri ilgilendiren iki şey vardır: çocukları mutlu etmek ve onlara her şekilde iyi bir eğitim vermek. Her ikisine de ulaşmak için, küçükler için bir rehber görevi gördüklerinden sınırlar çok gereklidir. Ama onları saygılı ve etkili bir şekilde nasıl önerebiliriz? Marta Prada (Montessori rehberi, pozitif disiplinli ailelerin eğitmeni ve & 39; Mutlulukta Eğitim & 39; kitabının yazarı) Montessori yönteminin çocuklara nasıl sınırlar uygulayacağımız konusunda neler önerdiğini anlatmak için konuştuk.

Şüphesiz, ebeveynler olarak temel zorluklarımızdan biri, çocuklarımıza sınırlar koymak ve kurallar önermek ve duygusal bağlarımız onlarla güçlü ve istikrarlı kalırken onlara saygı duymalarını sağlamaktır. Elbette yaşlandıkça, bu görev karmaşık hale gelir ve daha küçük olduklarından daha fazla öğe içermeye başlar.

Ebeveyn olarak sahip olduğumuz en önemli işlevlerden biri şüphesiz çocuklarımız için sınırlar koymaktır. Ve biz daha çok seviyoruz ya da daha az seviyoruz, gerçek şu ki, kurallar koyarken bu ebeveyn işlevi her yaştan erkek ve kız için kesinlikle gereklidir, aynı zamanda bu vesileyle odaklandığımız 7 yaşındaki çocuklar için, ne yapabileceklerini veya ne kadar ileri gidebileceklerini bilerek düzgün bir şekilde gelişebilir ve güvenli bir şekilde büyüyebilirler.

Oğlumuzla harika altı yaşında geldik. Her seferinde yeni hedeflere ulaşır ve her şekilde olgunlaşır; Şimdiden kesinlikle & 39; büyük bir çocuk & 39; Ve bu nedenle, onunla yeni aktiviteler paylaşabilir, daha planlı görüşmeler yapabilir, ödev ve okul konularıyla iyi bir başlangıç ​​yapabilir ve sayısız diğer değişiklikleri yapabiliriz.

Pek çok anne-baba çocuklarını çok fazla şımartıp mutlu olabilmeleri için onlara istedikleri her şeyi verme tuzağına düşüyor. Bazıları, aksi takdirde, gelecekte küçüklerin bir tür travma geçirebileceğine ve bu da ebeveynlere 'yeterince şefkat' göstermediği için kızgınlığı tetikleyebileceğine inanıyor.

Size oğlunuzun bu terimle aldığı iyi notları gördüğünüzde ne yaptığınızı sorsam, ona ödül olarak ona heyecan duyduğu bir şey vermemi kesinlikle söylerdiniz. Ve ona defalarca söylemenize rağmen odasını temizlemediğini gördüğünüzde ne yaptığınızı söylersem, muhakkak ki cevabınızda ceza kelimesi vardır.

Anne veya baba olmak, kişinin hayatında büyük bir değişikliği temsil eder. Sadece ebeveynler için değil bebek, çocuklar için de bir değişiklik. İkisi de büyür, öğrenir, sorunların ve zorlukların üstesinden gelmek zorundadır. Bu nedenle bebeğin ilk yılı çok özel bir aşamadır ve küçüğün çoktan ilk adımlarını atmaya başladığı, daha fazla özerklikle hareket ettiği ve her şeyi denemek istediği ikinci yıldan çok farklıdır.

Öyle görünüyor ki, içinde yaşadığımız toplumdaki en küçüğün yeri gittikçe daha az netleşti, hepimizin içinde yaşadığımız telaşta ihtiyaçları bulanıklaştı ve biz yetişkinlerin kendilerinin koyduğu engellerle gelişimleri ve canlılıkları yavaşladı. onların yolunda. Bu yönleri ele almak için, çocuğun gözlemine ve refakatçisine dayanarak bilinçli ebeveynlik öneriyorum.